make a wish


se me habían callado las palabras, así que me puse los zapatos de imaginar y pedí un deseo…
y como demostración de que los deseos tarde o temprano se cumplen, me llegó un aviso en forma de dibujo de mi preciosa sobrinita mónica: un ángel que saca a pasear a su perrito que también es un ángel.


(mi deseo eran unos zapatos con alas para volar despacito, no mucho, paseando. espero que se cumpla pronto, el dibujo no especifica tiempo de entrega…)


9 Comentarios

  1. al
    |

    Los zapatos con alas vienen de Mercurio (o los trae Mercurio, en cuyo caso los debe traer de sí mismo).

    ¿Has visto ‘El hombre que volaba un poquito’?

  2. ariadna
    |

    ¡no! ni siquiera un poquito :) besos con alas

  3. al
    |

    Es un corto que cuando lo vi me gustó mucho (muchito es poco), pero que no veo por YouTube (sólo una secuela amateur).

  4. Marisol
    |

    Hola Ariadna, justo después de hacerme seguidora tuya no llegaron más noticias…y hoy, nos has sorpredido con esta entrada tan bonita!. Un saludo.

  5. ariadna
    |

    al, pues me han entrado ganas de verlo… ¡a ver si lo encontramos!

    marisol, gracias por seguirme incluso cuando no digo nada (no volverá a pasar tanto tiempo, te lo prometo)

  6. deliciosa martha
    |

    Les teves sabates s’han trobat amb una «flor de bufar». La Dària les persegueix embogida…el que no m’ha explicat mai es quins desitjos li demana…

  7. al
    |

    Adónde vamos a ir a parar. Se empieza pidiendo unas zapatos (o zapatillas) con alas y se acaba implantándoles un GPS. ;-)

  8. ariadna
    |

    nata, ¿¿¿funcionarán??? me voy corriendo a la zapatería, a ver si vuelvo volando :)

    deliciosa martha, què maca la Dària… segur que tot el que desitja és meravellós! Petons de bufar per les dues :)

    al, si es que el mundo avanza que es una barbaridad ;)